Isch mähn, awer Hallo!
Doll, Schäh, Glasse, Geil, einmalisch usw. was ich do alles gherd hab.
Die Féte de la musique, bei der a da Petrus mid gschpield hod, war in Gnaller.
Faschd hed isch jo gschriwwe, klaro isch hab jo a midgsunge.
Awer Schpaß beiseid, s’hod uff jedenfall Spaß gemachd babei gewessd zu soi.
Vor oinische Johre hawisch bei moine Freund in Lunéville die Féte de la musique schunn ämol erlebd, s‘war dord schunn schäh, awer die Schwetzinger Ausgab vun dere Fete om Dienschdag war doch der Gibbel, s’dollschde was isch erlewe durfd.
Hab jo ga näd alles herä un sehä känne, awer was isch mid moinere Fraa alles gsehä hab hod fa unser alde Gnoche grad so gelongt.
Wonn nimmie laafe un a näd long schdehä konsch, is ma mid dem zufriede was hald noch so gehd.
Die ehemalisch „Agana“, die Goose, Rosi hod vorne bei s’Gergewitze ihrm Fodogschefd, ihr Programm in gewohnda un gekonda Manier vorgetrage un mir hawe nadierlisch fleißisch midgsungä.
Unser zwee Bierjemeschda (OB & 1.BM) ware im Schdress un sinn a vorbei gerennd, reischlisch Applaus fa die Rosie bevor ma sisch wida drennd.
Die Spitzners Elena ä Musigarin allererschder Güde, wa in da Dreikänischschdroß mid ihre Gsangsschüler am Klavier, moi Fraa dud winge hallo Elena mir sinn hier.
Bei da AWO, newa dem blaue Museum, kummt uns a wider Musig endgeje.
In Allä-unerhalder singd un schwedzd in Mundard Lieder, s‘kummd a da Kessler‘s Martin mid soinere Quedsch un singd mid uns Schpargl-Lieder, donn die Sängerbunds Elena mit de CHORwürmer un Solischdä, groß un gläh un mir vum da d’accord, hawe schäh mid da Elena gsunge un wurde gelobd, vum Gymnasium die Chör dud se a noch begleide, donn konn se gäh.
Danoch kummd da Musigvereun un ? wees isch näd. Uffm Schloßpladz ded die Elena mid dä SchwetSingers a noch singe, des will isch awa a noch heerä wie des dud gelinge.
A do war isch jo gonz begeischderd die SchwetSingers hawe do vorm „Griene Bom“ ä dollie Schau abgezoge.
In da Monnemer Schdroß bei da Welde singe zwee uffm Balgon, weidahie nochämol Musig un uff da Glähne Plongä sogar ä Big Bänd, doll, isch sag eich äfach doll, allä was isch schunn g’herd hab.
Also wer dess alles organisierd hod, ä großes Lob vunn alle Zuhörer war allerseidz zu höre.
Isch ded sare, der 21. Juni muss unbedingt, de Franzose soi Dong, in de Schwetzinger un dä Sängerbund-Kalenner.
Do felld ma a nosch oi, als vor viele Johre, isch moi Schlagzeig un mid de Buwe, Fichtner (Klavier) un Billen (Gitarre), ä Klavier vum Jugendraum-Keller ruf un nuner gschleppd hab, um uff de erschde Schdroßefeschde in da Dreikänischschdroß Musig zu mache, swar hald a in Ofong.
Awer des is wider ä gonz onnerie Gschischd. Schwetzinge weida so, do will ich nimmie in Urlaub fahre, zumal die Luéviller mid ihre foine Leggareie jo om Freidag druff, bei uns a uff da glähne Plonge ware.
21.06.22 von Oskar Hardung
Schreibe einen Kommentar